Ана
Министерство общего и профессионального образования КЧР
средняя школа №4
РЕФЕРАТ
«АНА»
Выполнила: _____________________
Руководитель:____________________
Черкесск, 2000
Биография
Хубийланы Осман 17 февралда 1918 джылда Теберди элде туугъан эди, къазауатны етюб, ол Киргизияда школда ишлеген эди.
Биринчи китабын Хубийланы Осман 17 джылында чыгъаргъанеды. Осман 20 проза бла поэма китабла джазгъанды, областны эм иги ишлеучилени, айтылгъан къазауатчыланы юслеринден, сабийлеге китачыкъла джазгъанды.
Османны назмуларына кеб джырла бардыла.
1998 джылда Хубийланы Осман кесини сексанчы байрамы белнгенди.
Бу сагъатда Хубийляны Осман Черкесск шагъарда джашайды, джангы китабла джазады.
Ана деген хапарны Хубийляны Осман Ахьяны джашы джазгъанды. Ол хапарда Ана бла, аны еге джашыны юсюнден айтылады.
Ананы аты Къанитат болгъанды.
Бир кюн Къанитат тылы баса тургъанлай арбазда ат аякъ тауушла эштиб сескекли болду. Тылы джугъу къоллары бла эшикге чыкды.
Къанитатха Хусей келди, ол колхозну бригадири эди. Хусей письмо келтирди. Письмону узатдыда «Ма ал, бу сеннге келгенди». Къанитат письмону, къоркъа – къоркъа, къолуна алыб ачды.
– Къара Петячыкъ джазады! – Къанитат письмону алыб окъуб башлады.
«Багъалы аначыгъым!
Эки джылны хапар билдирмей тургъаным ючюн кечмеклик тилейме. Ташдан, агъачдан да терсме. Алай а сен, нени да кечиучю аначыгъым, мени бу адебсизлигими да кечериксе, билеме. Огъай мен сени унутуб турмагъанма. Джуртубу ахырына таяннган къара кюнледе атасыз, анасыз да болуб, кесими къаруум кесиме джетмей, атылыб къалгъан сагъатымда сен мени кекюрек джылыунга къысыб, къойнунгда есдюргенсе. Мени атам да, анам да, эгечим да, къарнашым да, биринчи тенгим да сен болгъанса. менсиз аузунга суу уртламагъанса, менсиз ашагъанынг ичинге джукъмагъанды.
Мени табхан къатынны хапары чыкъгъанында, кесинги тездюрюб, мени таймай бошладынг. Ол заманда сени джюрегинге джара тюшгенин билеме. Къазауатны заманында аджашхан анамы да сени кючюнг бла табдым. Багъалы аначыгъым!Ай тургъунчу, тансыкъ болуб чыдаялмай, ызыма къайтыб келирге таукел болуб, сеннге письмо джаздым. Аны екинчи кюнюнде мени аскерге алдыла. Владивостокну къатында къуллукъ этеме. Барама деб етюрюкчю болгъанымы, аскерге узакъ джерге тюшгеними хапарын билдириб, сени джюрегинги къыйнамаз ючюн, кесими чыдатыб, джазмай тургъанма. Саулугъум игиди. Къуллугъума айыб табмайдыла. Багъалы анам! Он кюннге юйге иерге айтхандыла. Мени энди эки анам барды. Къайсыгъызгъа барлыкъма деб сагъыш этмейме. Мен билге биринчи анам сенсе, сеннге барлыкъма. Барлыкъ кюнюмю билдирликме. Сени Петянг».
Къанитатны уллу къара кезлери суудан толуб, джыламукълары бетин джуууб, къагъытха акъдыла.
– Къанитат, шо этинг, дженинг болмагъан, тилинг, дининг башха бир кенг адмгъа келюнг бламы эте тураса былай? Сора кесинг табхан сабийге къалай этерик эдинг да? Тыширыуланы джыламукълары асыры учхара джерде джыйылыб тура кереме. Къачхы кюнча, бузулургъ хазыр турасыз, – деди Хусей.
Ыйыкъ озду.
Къанитатха почтадан бир къыз келди, колунда бир къагъытыбла.
– Къанитат сен Петр Голубков деб таныймыса? Сеннге агдан телеграмма келгенди. – Къанитат аны къолундан сермеб телеграмманы алды, – кимди ол Голубков деген?
Ол мени джашымды.
Голубков?
Хо, Голубков.
Сора Къанитат кюбюрчегине барды.
Сени сюймчюнге нохта бау берликме.
Алай эте тургъанлай эшик къагъылды. Къанитат, гузаба атлаб, эшикни ачды. Андан Петя юцге киргенди. Анасын къучакълады.
Сора ол къыз кечмеклик тилеб, джашынг бла кеб джаша деб кетди.